راهی نمانده است به جز پرکشیدنم...
بی بال مانده باز خیال پریدنم... .
.
نشکفته بال و پر به سر شانه های من ...
از این قفس به دور تن خود تنیدنم...
.
آغوش بسته است به رویم اقاقیا
راضی است آسمان به همین دانه چیدنم...
.
مانند جغد شوم میان خرابه ها
پرهیز میکنند همه از شنیدنم...
.
شاید خدا به یمن قدوم مبارکم
اندوه آفریده پس از آفریدنم...
.
شکر خدا که گاه کلاغی خبررسان
در انتظار مرگ میاید به دیدنم

ر. ابوترابی

نوشته شده در چهارشنبه 95/6/3ساعت 7:11 عصر توسط ر. ابوترابی نظرات ( ) |